طرح‌های مرسوم توزیع کابل مرکز داده
مقدمه ای بر توزیع کابل مرکز داده
در زمان اجرا کابل کشی مرکز داده یا تست توزیع کابل در یک مرکز داده، دانستن انواع معماری‌های توزیع کابل همیشه‌ایده خوبی است.
این دانش به یک تکنسین کمک می‌کند تا بفهمد چگونه اطلاعات در داخل و بین سرور‌های برنامه و دستگاه‌های ذخیره‌سازی جریان می‌یابد.
بسته به طراحی، طول کابل و نوع/تعداد تجهیزات زیرساخت شبکه متفاوت خواهد بود. دانستن این موضوع روند توزیع یا تست کابل‌های جدید را در ناحیه‌ای از شبکه که در آن عملکرد و قابلیت اطمینان بسیار مهم است سرعت می‌بخشد.
بر خلاف توزیع کابل درون ساختمان و فضا‌های بزرگ که معمولاً از طرح‌های مشابه استفاده می‌کنند، سه طرح توزیع کابل در مراکز داده متمایزهستند.
در ادامه به برسی هر طرح، نوع توزیع کابل که معمولاً اجرا می‌شود و آنچه که از دیدگاه استقرار و تست کابل مورد انتظار می‌باشد، نگاه کنیم.
۱. توزیع کابل متمرکز
اگر در مراکز داده کوچک یا قدیمی‌تر کار می‌کنید، احتمالاً با طراحی متمرکز توزیع کابل مواجه خواهید شد. بهترین راه برای تشخیص اینکه یک مرکز داده از طراحی متمرکز استفاده می‌کند این است که آیا تمام کابل‌ها در یک مکان واحد تجمیع شده‌اند یا خیر، همانطور که در شکل زیر نشان داده شده است:
بااینکه که طراحی متمرکز توزیع کابل به جهت توزیع کابل‌ها به یک نقطه مرکزی ساده‌ترین روش است ولی دارای برخی از اشکالات قابل توجه می‌باشد.
برای مثال تعداد زیاد کابل‌ها که به یک نقطه کشیده می‌شود می‌تواند به سرعت سینی‌ها و مسیر‌های کابل بالای رک‌ها یا زیر کف کاذب را پرنماید. همچنین جمع‌آوری، تعویض و توسعه توزیع کابل در پایان عمر مفید آن را بسیار دشوار می‌کند. بنابراین، آنچه اغلب در نهایت اتفاق می‌افتد این است که تلفیقی از کابل‌کشی‌های جدید و قدیمی همان فضایی را اشغال می‌کند که باعث سردرگمی در مورد اینکه کدام کابل از نظر عملکرد و قابلیت اطمینان بهینه است، ایجاد می‌کند.
این دقیقاً جایی است که تجهیزات تست کابل که می‌توانند به سرعت قابلیت‌های حمل و نقل کابل‌های مسی/فیبر را برای استفاده از اترنت و کانال فیبر تأیید کنند بسیار مهم است.
۲. توزیع کابل انتهای ردیف رک‌ها (EoR)
جداسازی سوئیچ‌های لایه سرور و قرار دادن آن‌ها در انتهای هر ردیف رک‌ها (EoR) برای رفع حجم توزیع بار که در طرح‌های توزیع کابل مرکزی بیان شد ، یک رویکرد مدرن برای طرح‌های توزیع متمرکز می باشد، بنابراین به جای اینکه همه کابل‌ها به یک مکان متمرکز توزیع شوند، ابتدا سرور‌ها به یک سوئیچ EoR واسط متصل می‌شوند و سپس سوئیچ‌های توزیع شده از طریق کابل‌های فیبریا مسی به سوئیچ‌های هسته مرکز داده متصل می‌شوند که وظیفه مدیریت و برقراری ارتباط بین کاربران/سرویس‌دهندگان در مرکز داده هستند.
شکل زیر ردیف‌هایی از سرور‌ها را نشان می‌دهد که به سوئیچ‌های EoR توزیع‌شده متصل می‌شوند که به بلوک سوئیچ توزیع مرکز داده متمرکز می‌شوند.
در حالی که طراحی توزیع کابل EoR به کاهش اشباع کابل در یک مکان کمک می‌کند، توجه داشته باشید که بسته به میزان تعداد رک‌های هر ردیف مرکز داده، تراکم کابل همچنان می‌تواند در رک شبکه رخ دهد.
تشدید این مشکل گسترش سنسور‌های اختصاصی IoT که در داخل و اطراف آن تأسیسات مستقر شده‌اند مرکز داده را دچار مشکل می‌نماید. این تجهیزات شامل دوربین‌های نظارتی، کنترل‌کننده‌های درب و سنسور‌های مختلفی است که دما و رطوبت مرکز داده را کنترل می‌کنند. علاوه بر این به احتمال زیاد امکان پیچیدگی کابل‌های مسی و فیبر نوری با یکدیگر زیاد می‌شود.
بنابراین مهم است که کسانی که توزیع کابل‌ها را در مراکز داده EoR تست و عیب‌یابی می‌کنند، ابزار‌هایی داشته باشند که به سرعت بین آزمایش کابل‌های مس و فیبر تعویض شود. طراحی مدولار دستگاه‌های تستر این امکان را برای کارکنان پشتیبان فراهم می‌کند که بتوانند انواع مختلفی از کابل‌ها و اتصالات را با استفاده از یک ابزار تست نمایند
۳. کارخانه کابل بالا از رک (ToR)
مدرن‌ترین و پرکاربرد‌ترین طراحی توزیع کابل مرکز داده تا به امروز به عنوان طراحی بالای رک (ToR) شناخته می‌شود. در این طراحی در هر رک سوئیچ هایی نصب می‌شود که فقط اتصال به سرور‌های آن رک خاص را ارائه می‌دهد. سوئیچ‌های ToR از آنجا به یک هسته توزیع متمرکز سوئیچ‌ها شبیه به طراحی EoR متصل می‌شوند.
مزیت اصلی ToR در مقایسه با EoR در این واقعیت است که طول کابل از سرور‌ها تا سوئیچ‌های دسترسی ToR بسیار کوتاه است و هرگونه ازدحام کابل‌کشی را از بین می‌برد.
دراین طراحی استفاده از سوئیچ‌های بیشتری در مرکز داده مورد نیاز است که بر پیچیدگی و هزینه افزوده می‌شود. نمودار زیر نمونه‌ای از مرکز داده طراحی شده ToR را نشان می‌دهد.
یک از مشکلات رایج با طراحی ToR اغلب زمانی به وجود می‌آیند که مدیران زیرساخت شبکه شروع به اتصال سرور‌ها به سوئیچ‌های ToR می‌کنند که در رک‌های مجاور قرار دارند.
این گاهی اوقات زمانی اتفاق می‌افتد که یک سوئیچ ToR در یک رک پر می‌شود، اما پورت‌های خالی در رک‌های مجاور در دسترس هستند. به جای انجام کار درست و افزودن ظرفیت پورت اضافی به یک رک که کاملاً پر می‌شود، کابل کشی به جای آن به یک رک نزدیک اجرا می‌شود.
از منظر عیب‌یابی، این موضوع مسائل را پیچیده‌تر می‌کند، چون اغلب کابل‌ها به صورت دستی ردیابی می‌شود تا بفهمیم سرور به کدام سوئیچ ToR متصل است.
در این مواقع داشتن ابزاری برای شناسایی سریع نام و نوع سوئیچ که کابل به آن وصل شده است سودمند است.
آدفا با استفاده از متخصصان خود در حوزه طراحی مرکز داده و اجرای کابل کشی مرکز داده در خدمت شما سازمان های عزیز می باشد.
پاسخی بگذارید